Η φάση αυτή ξεκινά με συζήτηση στην ολομέλεια για το μέγεθος της σκηνής και τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσουν οι διαστάσεις (όρια) της σκηνής κατά την εκτέλεση του προγράμματος. Εδώ οι μαθητές έρχονται αντιμέτωποι με ένα θέμα που αφορά στο σχεδιασμό και την ανάλυση ενός προγράμματος και σχετίζεται με τη συμπεριφορά ενός λογισμικού όταν αυτό ξεπεράσει κάποια «όρια» του συστήματος. Η αντίληψη-προσδοκία των μαθητών για σωστή καταχώρηση από το χρήστη έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματική χρήση ενός λογισμικού όπου η σωστή επιλογή τιμών από το χρήστη δεν είναι εξασφαλισμένη άρα και η συμπεριφορά  του λογισμικού μπορεί να γίνει απρόβλεπτη.

Αναδύεται έτσι η ανάγκη ελέγχου της τιμής/ των τιμών εισόδου και ακολουθεί καταιγισμός ιδεών για πιθανές λύσεις.

Ως  καλύτερη λύση προκρίνεται ο  έλεγχος της εισηγμένης τιμής με νέα ερώτηση προς το χρήστη για νέα τιμή. Με τη βοήθεια αυτής της λύσης πετυχαίνουμε τον έλεγχο και την ενημέρωση του χρήστη και ταυτόχρονα την ομαλή εξέλιξη του προγράμματος όταν ο χρήστης δώσει νέα αποδεκτή τιμή. 

Ο έλεγχος για τις αποδεκτές τιμές μπορεί να γίνει με ένα καινούργιο «εργαλείο», ένα νέο μπλοκ αυτό της δομής επιλογής. Εδώ η φυσική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι μαθητές για την διατύπωση του ελέγχου αντιστοιχίζεται με ιδιαίτερα προσιτό τρόπο στην δομή επιλογής  («αν η απάντηση είναι  μεγαλύτερη από 200 τότε …..»).