Η έννοια της κωδικοποίησης είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή από τους μαθητές απλά μέσω ενός ορισμού – το πρόβλημα λύνεται με την χρήση πολλών παραδειγμάτων κωδικοποίησης που ο μαθητής γνωρίζει και συχνά χρησιμοποιεί ήδη στην καθημερινή του ζωή όπως ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας ή οι ραβδοκωδικοί.

Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, ο μαθητής κατανοεί πρακτικά πώς μπορεί να αναπαραστήσει εύκολα τα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου χρησιμοποιώντας μόνο τα δύο δυαδικά ψηφία 0 και 1 ή λαμπάκια δύο καταστάσεων (αναμμένο/σβηστό).

Η σύνδεση της κωδικοποίησης χαρακτήρων με την δυνατότητα του υπολογιστή να αντιλαμβάνεται δύο καταστάσεις δίνει νόημα στη νέα γνώση του μαθητή. Η κωδικοποίηση δεν ήταν απλά ένα παιχνίδι, αλλά ο μαθητής μέσω ενός παιχνιδιού έμαθε πώς ο υπολογιστής "αντιλαμβάνεται"  το κείμενο, μετατρέποντάς το στη "γλώσσα" του. 

Το σενάριο μπορεί να διδαχθεί στο Γυμνάσιο, στην Β΄Τάξη (κεφάλαιο 1.3 "Αναπαράσταση συμβόλων") αλλά και σε μικρότερες τάξεις.  

Προϋπόθεση είναι οι μαθητές να έχουν διδαχθεί το δυαδικό σύστημα (τι είναι, ποια τα ψηφία που χρησιμοποιεί, τι είναι το bit).