ΤΙΤΛΟΣ:  Τα φύλα στη λογοτεχνία. Μια διακειμενική προσέγγιση με την αξιοποίηση των Τ.Π.Ε (εφαρμοσμένο σενάριο)

ΜΑΘΗΜΑ:  Νεοελληνική Λογοτεχνία 

ΤΑΞΗ: Α΄ τάξη Γενικού Λυκείου

ΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 6 διδακτικές ώρες σε τρεις υποχρεωτικές φάσεις και μία διδακτική ώρα για μία προαιρετική φάση για κάθε τμήμα 

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ

• Εξοικείωση των μαθητών με ομαδοσυνεργατική διδασκαλία και Τ.Π.Ε. 
• Προηγούμενη διδασκαλία των εκτενέστερων κειμένων που συμπεριλαμβάνονται στα φύλλα των εργασιών ή άλλων στο πλαίσιο του Α΄ θεματικού κύκλου στο μάθημα της Λογοτεχνίας Α΄ Λυκείου

ΤΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ:  Εργαστήριο πληροφορικής

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ  ΕΡΓΑΛΕΙΑ: Η/Υ, Διαδίκτυο, Επεξεργαστής κειμένου, Λογισμικό Power point και Excel.

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Οι μαθητές της Α΄ Γενικού Λυκείου στο μάθημα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας με ομαδοσυνεργατική διδασκαλία και αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας καλούνται να εντοπίσουν μέσα από τη συγκριτική εξέταση των προτεινόμενων κειμένων πώς διαμορφώθηκε στο πέρασμα του χρόνου η κοινωνική αντίληψη σχετικά με τα φύλα, να συνδέσουν αυτές τις αντιλήψεις με το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο εμφάνισης των συγκεκριμένων κειμένων, με έργα άλλων τεχνών αλλά και με την εμπειρία τους από τη σύγχρονη εποχή.  Η  λυτρωτική και μεταμορφωτική δύναμη του έρωτα, ο κοινωνικός ρόλος της γυναίκας, τα στερεότυπα που τον περιβάλλουν και οι σχέσεις των δυο φύλων στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εγγράφονται αυτά και η μετεξέλιξή τους στη σημερινή εποχή, αποτελούν τα βασικά  θεματικά πεδία τα οποία προσεγγίζονται διακειμενικά και διαχρονικά με βάση  τα εργαλεία που παρέχουν οι ΤΠΕ.

Α.1. Γνώσεις για τη λογοτεχνία και τον κόσμο

·         Να ερμηνεύσουν τα προτεινόμενα κείμενα με βάση το χώρο, το χρόνο, την ιδεολογία της εποχής και του συγγραφέα, αλλά και του αφηγητή.

·         Να συγκρίνουν δυο και περισσότερα κείμενα, να εντοπίσουν ομοιότητες και διαφορές στο χειρισμό του θέματος, έχοντας ως άξονες παρατήρησης υποθέματα του κεντρικού θέματος και ως κριτήρια ερμηνείας το χώρο, το χρόνο, την ιδεολογία της εποχής και του συγγραφέα.

·         Να ανιχνεύσουν κοινωνικά στερεότυπα σε κάθε είδους κείμενο αλλά και να ελέγχουν αν το λογοτεχνικό κείμενο τα αναπαράγει ή τα αποτρέπει.

·         Να συνδέσουν τις παραπάνω παρατηρήσεις τους από τα κείμενα με έργα άλλων τεχνών αλλά και με την εμπειρία τους από την καθημερινή ζωή.

Α.2. Γραμματισμοί

·         Οι μαθητές να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά σε αυθεντικές επικοινωνιακές ανάγκες που οι Τ.Π.Ε. δημιουργούν

·         Να αναπτύξουν δεξιότητες αποτελεσματικής αναζήτησης στο διαδίκτυο και επιλογή της κατάλληλης πληροφορίας

·         Να αξιοποιήσουν τις διαδικτυακές πηγές αλλά και να εξοικειωθούν με νέους ψηφιακούς γραμματισμούς

·         Να αναπτύξουν κριτική στάση απέναντι στον πολιτισμικό και ιδεολογικό χρωματισμό του περιβάλλοντος του διαδικτύου (κριτικός γραμματισμός, Κουτσογιάννης)

Α.3. Διδακτικές πρακτικές

• Οι μαθητές οικοδομούν τη γνώση αναλαμβάνοντας κεντρικό και ενεργητικό ρόλο στη μαθησιακή διδασκαλία.
• Αναπτύσσουν συνεργατικές δραστηριότητες και μέσω της συνεργατικής μάθησης, της βιωματικότητας, της ανταλλαγής απόψεων να αποκτήσουν και να καλλιεργήσουν αναγνωστικές, γλωσσικές, αισθητικές και κοινωνικές δεξιότητες.
• Δημιουργήσουν κείμενο υπηρετώντας τις αρχές της επικοινωνιακής προσέγγισης σε επικοινωνιακό πλαίσιο.
• Εξοικειώνονται με νέους τρόπους οργάνωσης και παρουσίασης της γνώσης.

·         Μαθητοκεντρική και ομαδοκεντρική διδασκαλία  (κοινωνική αλληλεπίδραση και  ανατροφοδότηση των μαθητών )

·         Ενεργητική συμμετοχή των μαθητών σύμφωνα με τις εποικοδομητικές θεωρίες μάθησης του γνωστικού εποικοδομισμού (Piaget) και του κοινωνικού κονστρουκτιβισμού (Vygotsky) αλλά και την διερευνητική και ανακαλυπτική μάθηση (Bruner)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το σενάριο εντάσσεται στο σύγχρονο θεωρητικό πλαίσιο των θεματικών κύκλων στη λογοτεχνία αντί της παλαιότερης ιστορικής διαδοχής των περιόδων της και προτείνει μια διδασκαλία της λογοτεχνίας που κινείται στο πεδίο της κοινωνιολογίας, της διακειμενικότητας και της αναγνωστικής ανταπόκρισης. Το ζητούμενο πλέον της επικοινωνίας κειμένου και αναγνώστη-μαθητή μπορεί να διευκολυνθεί από την χρήση και την αξιοποίηση  των ΤΠΕ στη διδακτική πράξη. 

Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στο χώρο της διδασκαλίας της λογοτεχνίας μπορούν να αναζωογονήσουν το ενδιαφέρον των μαθητών για την ανάγνωση των έργων-σταθμών της εθνικής λογοτεχνικής παράδοσης. Επίσης μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο διδασκαλίας, μια που κειμενοκεντρική διδασκαλία απομονώνει το λογοτεχνικό γεγονός στον κλειστό κύκλο μιας αισθητικής της παραγωγής και της αναπαράστασης.  Η παραδοσιακή πρακτική των ερμηνευτικών προκαταλήψεων και της προκατασκευασμένης ερμηνευτικής αντιμετώπισης των κειμένων αποψίλωσε βαθμιαία τα λογοτεχνικά ενδιαφέροντα του νεαρού στη ηλικία αναγνωστικού κοινού, μετατοπίζοντας το κέντρο του ενδιαφέροντος από την «κειμενοκεντρική» διδασκαλία στη διδασκαλία την προσαρμοσμένη στη συμμετοχή και τη συνεργασία του αναγνώστη – μαθητή.  Κάτι τέτοιο, ωστόσο, απαιτεί αντίστοιχες αλλαγές στον τρόπο σκέψης και νοοτροπίας των διδασκόντων, εφόσον με την επικέντρωση του ενδιαφέροντος στις προσληπτικές ικανότητες του αναγνώστη ο καθηγητής είναι υποχρεωμένος να μετατοπιστεί από τη θέση του πανταγνώστη αφηγητή, που λέγεται ανάλυση και επεξεργασία κειμένων, στη θέση του απλού συντονιστή της λογοτεχνικής ερμηνείας (Κάλφας A., 1994, σ. 72).

Η βασική διδακτική προσέγγιση των λογοτεχνικών κειμένων, τα οποία περιλαμβάνονται στα ανθολόγια του μαθήματος των «Κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας» του Λυκείου, βασίζεται στην αντιμετώπισή τους ως κείμενα.  Η αποκλειστικά όμως κειμενοκεντρική εξέταση του λογοτεχνικού έργου όπως συνήθως γίνεται στη διδακτική πράξη, απομονώνει το κείμενο από ένα πλήθος παραμέτρων που υπάρχουν στο εξωκειμενικό περιβάλλον και έχει ως αποτέλεσμα μια ελλιπή και μη αποτελεσματική ερμηνευτική αντιμετώπιση. Μια συνολική προσέγγιση των κειμένων της λογοτεχνίας απαιτεί και προϋποθέτει την ένταξή τους σ' ένα ερμηνευτικό πλαίσιο που υπερβαίνει τα όρια του κειμένου και περιλαμβάνει παρακειμενικά, εξωκειμενικά και διακειμενικά στοιχεία. Η σύνδεση των κειμένων από τους μαθητές με τις αντιλήψεις και τα στερεότυπα της εποχής στο οποίο εγγράφονται και η μετεξέλιξή τους στη σημερινή εποχή μπορεί να παράγει ένα άλλο κείμενο από αυτούς στο επίπεδο της μετακειμενικότητας (Genette G., 2001, σ. 110-111).  Έτσι από αυτή τη διασταύρωση των δύο χρονικών οριζόντων θέασης των κειμένων, δηλαδή τη διύλιση της οπτικής γωνίας του αναγνώστη μέσα από το χθες και το σήμερα, κατασκευάζονται δύο διαφορετικοί δίοδοι ερμηνευτικής πρόσβασης σ’ αυτά, μια στον ιστορικό άξονα της συγχρονίας και μια της διαχρονίας. Στην ανάδειξη του ερμηνευτικού αυτού πλαισίου, δηλαδή της σύνδεσης μεταξύ κειμένου, εξωκειμενικών και διακειμενικών δεδομένων, και την δημιουργία ενός πολυτροπικού μετακειμένου από τους μαθητές μπορεί να συμβάλει αποτελεσματικά η εισαγωγή και αξιοποίηση των ΤΠΕ στη διδακτική πράξη.

Προϋπόθεση για την εφαρμογή της διδακτικής πρότασης αποτελεί η προηγούμενη διδασκαλία των προτεινόμενων κειμένων, προπάντων των μεγαλύτερων απ’ αυτά, με τη μέθοδο του project, καθώς η κριτική σύνθεση ποικίλλων δεδομένων και η συγκριτική τους αντιμετώπιση από μαθητές Λυκείου απαιτεί μια αρκετά καλή εξοικείωση με το ιστορικό πλαίσιο των κειμένων, τα βασικά τους θέματα και τους κεντρικούς ήρωες.  Σε διαφορετική περίπτωση, ο περιορισμένος χρόνος στο εργαστήριο της πληροφορικής και η περιήγηση σ’ ένα άγνωστο και αχανές κειμενικό πεδίο θα καθιστούσε τη δυσκολία ενός τέτοιου εγχειρήματος ανυπέρβλητη για τα μέτρα των μαθητών αυτής της ηλικίας.

Στο γραμματολογικό πεδίο έρευνας η κοινωνιολογία της λογοτεχνίας θεωρεί το λογοτεχνικό έργο ως κοινωνικό προϊόν που ενσωματώνει μεταβαλλόμενες κοινωνικές, ηθικές και ιδεολογικές αξίες: «Η κοινωνία υπάρχει πριν από το έργο, διότι ο συγγραφέας επηρεάζεται απ’ αυτήν, την καθρεφτίζει, την εκφράζει και προσπαθεί να τη μετασχηματίσει.  Υπάρχει η ίδια μέσα στο έργο, αφού βρίσκουμε τα ίχνη της και την περιγραφή της.  Υπάρχει, όμως, και μετά το έργο, γιατί λειτουργεί η κοινωνιολογία της ανάλυσης, του κοινού, που δίνει ύπαρξη στη λογοτεχνία» (Tradié J.-Y., 2001, σ.102).

Η λογοτεχνία ως κοινωνικό και επικοινωνιακό φαινόμενο πραγματοποιείται σε τρείς φάσεις: στις φάσεις της παραγωγής, της διάθεσης και της κατανάλωσης του λογοτεχνικού προϊόντος. Η θεωρία της πρόσληψης εστιάζει περισσότερο το κριτικό της ενδιαφέρον στην τρίτη φάση καθώς αναφέρεται καθ’ ολοκληρία σε μια στροφή γενική από το συγγραφέα και το έργο στο κείμενο και τον αναγνώστη. Σύμφωνα με έναν από τους κυριότερους εκπροσώπους της σύγχρονης ερμηνευτικής, τον Gadamer, ένα λογοτεχνικό έργο περνά από ένα πολιτισμικό πλαίσιο σε ένα άλλο και μπορεί να αποκτήσει νοήματα που δεν έχει προβλέψει ο συγγραφέας του.  Άρα η κατανόηση ενός κειμένου είναι η συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων του, ένα είδος μετατροπής του, η οποία επιτυγχάνεται με τη «συγχώνευση των οριζόντων». Ο δικός μας ιστορικός ορίζοντας, δηλαδή συγχωνεύεται με τον ιστορικό ορίζοντα του έργου (Πεσκετζή Μ., 1994, σ. 65).  

Από την άλλη μεριά, η διακειμενικότητα που μεταθέτει το ζήτημα στο πεδίο της διαλογικότητας των κειμένων, γενικά, έχει οριστεί «ως η συγχρονική και διαχρονική σχέση συνύπαρξης και διαρκούς επικοινωνίας ανάμεσα στα κείμενα, που διέπει τη δημιουργία μα και την ανάγνωσή τους».  O Barthes χαρακτηρίζει τους ορίζοντες που ανοίγει ένα κείμενο προς τα άλλα ως «προοπτική φωνών», ενώ η Kristeva, η εισηγήτρια του όρου στη γραμματολογία, θεωρεί το κείμενο ως «μωσαϊκό παραθεμάτων».  Το διακείμενο, κατά τον Riffaterre, είναι το σύνολο των κειμένων που βρίσκονται στη μνήμη μας κατά την ανάγνωση ενός έργου, καθώς και η συνειδητοποίηση των σχέσεων που υπάρχουν ανάμεσα σ’ αυτό και σε άλλα που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν.  Κατά τον Todorov, «κάθε κείμενο είναι ένα παλίμψηστο», ενώ ο Genette ορίζει όλες τις σχέσεις του κειμένου με τα άλλα κείμενα ως υπερδιακειμενικότητα, όρο στον οποίο, εκτός των άλλων, συμπεριλαμβάνει και τον όρο μετακειμενικότητα για τον οποίο έγινε αναφορά παραπάνω (Γεωργιάδου Α., 2005, σ. 37-38).

  Στόχος του διδακτικού σεναρίου αποτελεί η διδακτική προσέγγιση έργων της λογοτεχνίας με όρους ιστορικούς και κοινωνιολογικούς, διακειμενικότητας και διαθεματικότητας, πρόσληψης και αναγνωστικής ανταπόκρισης για το μάθημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας της Α΄ Λυκείου και του πρώτου θέματος από τα τρία του μαθήματος που ορίζονται από το νέο πρόγραμμα σπουδών, με τίτλο «Τα φύλα στη λογοτεχνία». 

ΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ 

Η διδακτική πρόταση είναι συμβατή με το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών (ΑΠΣ, ΔΕΠΠΙΣ)  του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου καθώς ανταποκρίνεται στην επιδίωξή του να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών για τη λογοτεχνία και να ενισχύσει την κριτική τους ικανότητα με τη συγκριτική εξέταση παράλληλων κειμένων από διάφορες περιόδους της λογοτεχνίας.  Η διδασκαλία της ενότητας είναι συμβατή με τους στόχους των νέων προγραμμάτων σπουδών του Νέου Λυκείου, διότι βασίζεται στην ομαδοσυνεργατική μάθηση και στη χρήση ΤΠΕ, κάνει το μαθητή συμπαραγωγό της γνώσης με τη συμπλήρωση και παρουσίαση των φύλλων εργασίας, τη δημιουργία ψηφιακών προϊόντων και δίνει ρόλους στους μαθητές. Αξιοποιούνται διάφορες τεχνικές διδασκαλίας, όπως ο καταιγισμός ιδεών, ο κινηματογράφος, η μουσική και η μελέτη του ιστορικού, κοινωνικού και πολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο έζησαν οι ήρωες των εξεταζόμενων κειμένων σε αντιπαραβολή και με τη σύγχρονη εποχή.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ

Με κριτήρια: α) την πρόκληση του ενδιαφέροντος των μαθητών, β) την ενεργή συμμετοχή τους στη διεκπεραίωσή της με πνεύμα συνεργασίας κι ομαδικότητας, γ) την ουσιαστική επικοινωνία τους με το κείμενο στη βάση των τριών φάσεων του ερμηνευτικού κύκλου –της κατανόησης, της αιτιολόγησης, της εφαρμογής- και των παρακειμενικών, εξωκειμενικών και διακειμενικών στοιχείων του, δ) την κατανόηση κι ερμηνεία των νοημάτων του και ε) την επίδοσή τους σε διάλογο μ’ αυτά και την κριτική αντιμετώπισή τους, τα αποτελέσματα της διδακτικής πρότασης κρίνονται από ικανοποιητικά έως εντυπωσιακά ανάλογα με τη δυναμική της ομάδας και πέραν των αρχικών μας προσδοκιών λόγω της εσκεμμένης πληθωρικής διατύπωσης των ερωτημάτων εν είδει καταιγισμού ιδεών.  Αν και δεν εξετάστηκαν όλα τα ζητούμενα ενδελεχώς ή δεν ολοκληρώθηκαν, εντούτοις αποτέλεσαν για όλες τις ομάδες ερεθίσματα ή εναύσματα δημιουργίας πολυτροπικών κειμένων υψηλής αισθητικής ποιότητας και αλληλοδιδακτικής αποτελεσματικότητας.  Επίσης η ετεροαξιολόγηση των τελικών προϊόντων κατά την παρουσίασή τους με θερμά χειροκροτήματα ή γόνιμη κριτική λειτούργησε θετικά προς την κατεύθυνση της αλληλοτροφοδότησης και του υγιούς συναγωνισμού.  Η προθυμία των περισσότερων ομάδων να συνεχίσουν την ομαδική διερεύνηση των θεμάτων τους εκτός σχολικού χρόνου με διορθώσεις, τροποποιήσεις και συμπληρώσεις λόγω μη επαρκούς χρόνου συνέβαλε στην βελτίωση του αρχείου που επεξεργάστηκαν στο εργαστήριο της πληροφορικής και στην επιτυχημένη παρουσίασή του.  Τέλος, η αξιολόγηση των μαθητών με βάση την επάρκεια στην ανεύρεση-συλλογή στοιχείων, τη σύνταξη του κειμένου, την ακρίβεια στις απαντήσεις τους και τον τρόπο παρουσίασης κυμάνθηκε στην κλίμακα του 20 από 17 έως 20, αν και τα ποσοτικά κριτήρια αξιολόγησης είναι μάλλον ανεπαρκή για να  περιγράψουν τον ενεργητικό τους ρόλο στην ομαδική προσπάθεια.

ΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ε.1. Ελληνόγλωσση

Βελουδής Γ., Γραμματολογία (Θεωρία της λογοτεχνίας),  εκδ. Δωδώνη, Αθήνα 1994.

Γεωργιάδου Α., Η ποιητική περιπέτεια, εκδ. μεταίχμιο, Αθήνα 2005.

Κάλφας A., «Ο μαθητής ως αναγνώστης: θεωρητική προσέγγιση και διδακτική πράξη. Το παράδειγμα των κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», Σεμινάριο Π.Ε.Φ (θεωρία της λογοτεχνίας), Αθήνα 1994.

Κουτσογιάννης Δ., Η αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και Επικοινωνίας στη διδασκαλία των φιλολογικών μαθημάτων και κυρίως στη διδασκαλία της ελληνικής. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Διαθέσιμο στο http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/studies/ict/educati…

Πεσκετζή, Μ.,  «Η θεωρία της αναγνωστικής ανταπόκρισης και η ερμηνευτική προσέγγιση του λογοτεχνικού κειμένου στη διδακτική πράξη» Σεμινάριο Π.Ε.Φ, (θεωρία της λογοτεχνίας), Αθήνα 1994.

Ε.2. Ξενόγλωσση και από μετάφραση

Τ. Eagleton, Εισαγωγή  στη  θεωρία  της  λογοτεχνίας,  εισαγωγή-μετάφραση-επιμέλεια: Δ. Τζιόβας, εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα 1996⁴ (1989).

Ιser W., The Act of Reading:  A Theory  of  Aesthetic  Response,  (Henley: Routledge  &  Kegan)  London  1978  [ =  Der  Akt  des  Lesens, München 1976].

Jauss, Η. R., Η θεωρία της πρόσληψης (τρία μελετήματα), εισαγωγή-μετάφραση-επιμέλεια: Μ. Πεχλιβάνος, (Βιβλιοπωλείον της «Εστίας»), Αθήνα 1995.

Genette G., Εισαγωγή στο αρχικείμενο, μετάφραση: Μήνα Πατεράκη–Γαρέφη, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2001.

Still J. – Worton, M., «Εισαγωγή στη διακειμενικότητα», μετάφραση: Παναγιώτα Καραβία, Κωνσταντίνα Τσακοπούλου, Η Άλως, τχ. 3-4, Φθινόπωρο 1996, σ. 45-46,

Tradié J.-Y., Η Κριτική της λογοτεχνίας τον Εικοστό αιώνα, προλεγόμενα, μετάφραση, επιμέλεια: Ι. Ν. Βασιλαράκης, εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα 2001.