ΟΙ ΕΡΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ
Ιστορία (ΔΕ) (Γυμνάσιο)
Η δεισιδαιμονία, η προκατάληψη και η νοσηρή θρησκευτικότητα είναι φαινόμενα που συναντάμε πολλές φορές στο παρελθόν αλλά και στο παρόν με θλιβερές συνέπειες για τη ζωή των ανθρώπων. Η απαιδευσία και η έλλειψη της αληθινής γνώσης, οδηγούν τους ανθρώπους συχνά σε παράλογες συμπεριφορές, διαταράσσοντας την αρμονία των σχέσεών τους και εμποτίζοντάς τους με το δηλητήριο του φανατισμού.
Είναι πράγματι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνει κανείς κάθε φορά την αλήθεια.
ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς... (Ιω. 8,31-32) (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ)
Στο γεγονός της εικονομαχίας η κάθε πλευρά πίστευε ακλόνητα πως υπηρετούσε το θείο θέλημα! Γι’ αυτό και αγωνίστηκαν με ιδιαίτερο ζήλο και απ’ τις δυο παρατάξεις.
Η διαφορά βέβαια βρισκόταν στο γεγονός ότι το όλο θέμα της εικονομαχίας ξεκίνησε με πρωτοβουλία των αυτοκρατόρων που αυταρχικά απαίτησαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Από την άλλη πλευρά το θέμα της εικονομαχίας έκλεισε με την δημοκρατική διαδικασία που καθιέρωσε η Εκκλησία για να επιλύει κάθε φορά τις διενέξεις που προκύπτουν κι αναστατώνουν τους ανθρώπους προκαλώντας σύγχυση στη ζωή τους, δηλαδή με το Συνοδικό σύστημα, επικαλούμενη πρωτίστως και τη φώτιση του Θεού. ( Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν…)
Πρωτεργάτες εικονομάχοι οι αυτοκράτορες Λέων ο Γ΄ο Ίσαυρος και ο Κωνσταντίνος ο Ε΄, επηρεασμένοι από ανεικονικές αντιλήψεις Ιουδαίων, Μωαμεθανών, Παυλικιανών, κ.α. που θεωρούσαν ειδωλολατρεία και προσβολή του Θεού κάθε απεικόνισή Του.
Η εποχή της εικονομαχίας χωρίζεται σε δύο φάσεις: α)726-787 και β)815-843.
Υποστηρικτές των εικονόφιλων, που διώχτηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και μαρτύρησαν γιατί θεωρούσαν απαραίτητες τις εικόνες στη λατρεία της Εκκλησίας, τάχτηκαν ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Θεόδωρος ο Στουδίτης.
Η κρίση έληξε με την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια που αναστήλωσε τις εικόνες το 787, και επανήλθε σε ισχύ μισό αιώνα αργότερα με την παρέμβαση της Αυγούστας Θεοδώρας(11 Μαρτίου 843:Οριστική αναστήλωση των εικόνων).
Η Νίκη της Ορθοδοξίας που γιορτάζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας τερμάτισε οριστικά τις θρησκευτικές διαμάχες και αποκατέστησε τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας.
Μια διαμάχη που ξεκίνησε στο Βυζάντιο με πρωτοβουλία των αυτοκρατόρων και συγκλόνισε την αυτοκρατορία για περοσσότερο από έναν αιώνα έθεσε επιτακτικά το ερώτημα: είναι σύμφωνη με την παράδοση της Ορθοδοξίας ή όχι η παρουσία των εικόνων στη λατρεία;
Η δεισιδαιμονία, η προκατάληψη και η νοσηρή θρησκευτικότητα είναι φαινόμενα που συναντάμε πολλές φορές στο παρελθόν αλλά και στο παρόν με θλιβερές συνέπειες για τη ζωή των ανθρώπων. Η απαιδευσία και η έλλειψη της αληθινής γνώσης, οδηγούν τους ανθρώπους συχνά σε παράλογες συμπεριφορές, διαταράσσοντας την αρμονία των σχέσεών τους και εμποτίζοντάς τους με το δηλητήριο του φανατισμού.
Η συμβολή της παιδείας ασκεί καταλυτικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και καθοδηγεί την πορεία τους καταργώντας κάθε μορφή βίας και προκατάληψης.
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ:
Η έλλειψη παιδείας που οδηγεί στη δεισιδαιμονία και τη νοσηρή θρησκευτικότητα.