Η τέχνη, στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, εμφανίστηκε ως είδος γλώσσας, μέσο δηλαδή επικοινωνίας, έκφρασης συναισθημάτων και ιδεών, ανάγκη του ανθρώπου να μετατρέψει τον αρχέγονο φόβο σε ρυθμό, να εξευμενίσει τα θεία-σύμβολα, να απεικονίσει τη φύση και τα πράγματα. Η τέχνη αποτελούσε και αποτελεί μια απελευθερωτική δραστηριότητα, διαμορφωτική και μεταποιητική. Αντικείμενο της τέχνης είναι το ωραίο, το αισθητικά ωραίο, η αξία του οποίου αλλάζει από εποχή σε εποχή και η ομορφιά εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο.

 Τα έργα τέχνης, πέρα από το αισθητικό αποτέλεσμα και τη τέρψη που παρέχουν αποτελούν και θαυμάσιες πηγές για γνώση και έρευνα της εποχής στην οποία δημιουργήθηκαν και παρέχουν, πολλές φορές, άμεσες πληροφορίες για το κοινωνικό –πολιτιστικό γίγνεσθαι.

  Ο αθλητισμός ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πλήθος έργων τέχνης με αθλητικό περιεχόμενο.

  Ο αθλητισμός ήταν στενά συνδεδεμένος με τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων και αυτό αποδεικνύεται από την πλουσιότατη απεικόνιση αθλητικών σκηνών σε μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αγγεία, ανάγλυφα, ειδώλια, τοιχογραφίες και γλυπτά. Η αθλητική εικονογραφία αποκαλύπτει επίσης τον θαυμασμό που έτρεφε η αρχαία ελληνική τέχνη προς το καλοσχηματισμένο και αρμονικό σώμα, το αισθητικά ωραίο, το ιδανικό της καλοκαγαθίας, δηλαδή της παράλληλης και σύμμετρης ανάπτυξης σώματος και ψυχής. Άθληση, γυμνότητα, τέλειες αναλογίες, ρώμη και ομορφιά ήταν ένοιες ταυτόσημες για τους αρχαίους Έλληνες.

 Είναι, λοιπόν, αναπόφευκτες οι αναφορές σε  ιστορικά έργα τέχνης της αρχαϊκής και κλασικής περιόδου τα οποία αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά και σφραγίζουν τη διττή σχέση αθλητισμού-πολιτισμού.

  Στη σύγχρονη εποχή, αν και ο αθλητισμός δεν αποτελεί κύρια πηγή έμπνευσης των καλλιτεχνών, ωστόσο υπάρχουν εξαιρέσεις ζωγράφων και γλυπτών που δημιουργούν έργα με αθλητικό περιεχόμενο ενώ παράλληλα, άλλες σύγχρονες  μορφές τέχνης, όπως η φωτογραφία, ο κινηματογράφος και η γραφιστική παίρνουν την πρωτοκαθεδρία στην αναπαράσταση της αθλητικής θεματολογίας.

  Το εκπαιδευτικό σενάριο θα δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να ανακαλύψουν τα αγαπημένα τους αθλήματα μέσα από την καλλιτεχνική ματιά αρχαίων αλλά και σύγχρονων δημιουργών με προσδοκία να εμπνευστούν και οι ίδιοι και να ευαισθητοποιηθούν σε θέματα που άπτονται στην τέχνη και τον πολιτισμό της χώρας  τους.

Σημειώνεται και η  διαθεματική προσέγγιση, η αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων διαφορετικών γνωστικών περιοχών (Hope, 1994) του σεναρίου , σύμφωνα με το μοντέλο δικτύου -webbed model ( Fogarty, 1991), έτσι ώστε η διδασκαλία του θέματος να επιτευχθεί με την εμπλοκή πολλών επιστημονικών κλάδων οι οποίοι "... αλληλοσυμπληρώνονται και προσφέρουν το ενιαίο της γνώσης..." (Ματσαγγούρας, 2003) :Φυσική Αγωγή, ΤΠΕ, Ιστορία, Εικαστικά.

Διδακτικές προσεγγίσεις: μετωπική διδασκαλία, διερεύνηση, διάδραση, βιωματική μάθηση, εξάσκηση

Τεχνικές: ερωτοαποκρίσεις, κριτική ανάγνωση, καθοδήγηση, συζήτηση, εξάσκηση, πρακτική, έρευνα

Εργαλεία, μαθησιακοί πόροι: υπολογιστής, προβολέας, εικόνες, βίντεο, λογισμικά, διαδικτυακές βάσεις δεδομένων, βιβλιογραφία

   Επέκταση του σεναρίου:

- Στα πλαίσια της διαθεματικότητας και της συνεργασίας οι μαθητές μπορούν να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα τέχνης, αθλητικού πάντα περιεχομένου, με διάφορα υλικά και με τη βοήθεια του/της Εκπαιδευτικού του μαθήματος των Εικαστικών. Επέκταση αυτής της δράσης η διάχυση-παρουσίασή τους στο κοινό (μαθητές, γονείς κτλ.)

Αντλήθηκαν γενικές πληροφορίες για την τέχνη και τον αθλητισμό από τις παρακάτω πηγές:

1) Gombrich E. H., Το χρονικό της τέχνης, μτφ. Λίνα Κασδάγλη, εκδ. ΜΙΕΤ,Αθήνα, 1998

2) Γιαννάκης Θ. Β., Ιστορία Φυσικής Αγωγής, εκδ. ΕΚΠΑ ΤΕΦΑΑ, Αθήνα, 1990

3) Κουνενάκη Π., Ολυμπιακό Πνεύμα & Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη, εκδ. ΠΕΡΓΑΜΟΣ-ΑΔΑΜ, Αθήνα, 2003

4) Χαραλαμπίδης Α., Η τέχνη του 20ου αιώνα, εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1995, τ. ΙΙΙ σελ 385-386