Στο στάδιο αυτό οι μαθητές καλούνται να αξιοποιήσουν την εμπειρία και τις γνώσεις που απέκτησαν σχετικά με τους ανεμόμυλους, τις ανεμογεννήτριες και την αιολική ενέργεια, προκειμένου να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο του ρομποτικού τους ανεμόμυλου.

Ακολουθεί συζήτηση στην οποία οι μαθητές θέτουν τις ενότητες που πρέπει να περιέχει η ολοκληρωμένη πρότασή τους «Ενεργειακή αξιοποίηση των παραδοσιακών ανεμόμυλων της Σαλαμίνας». Συγκεκριμενα, εκφράστηκε από μερικούς μαθητές η άποψη ότι  ο Δήμος της περιοχής θα μπορούσε να αξιοποιήσει τους δύο παραδοσιακούς ανεμόμυλους που υπάρχουν στο νησί, οι οποίοι καταστρέφονται με το πέρασμα του χρόνου, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και διοχέτευσης μέρους αυτής για το φωτισμό - θέρμανση των σχολείων του κέντρου της πόλης και το νυκτερινό φωτισμό των κεντρικών δρόμων.Παράλληλα ο περιβάλλων χώρος των ανεμόμυλων θα μπορούσε να αναπλαστεί και να αξιοποιηθεί ως χώρος αναψυχής. Βάσει των παραπάνω σκέψεων αποφασίστηκαν στην ολομέλεια της τάξης οι εργασίες των ομάδων των μαθητών:  α) Κατασκευή ρομπότ ανεμόμυλου με χρήση του πακέτου Lego WeDo, β) Προγραμματισμός αισθητήρων κίνησης – κλίσης, μοτέρ με το ανοιχτό λογισμικό Scratch, γ) Δημιουργία σεναρίου / animation που θα συνοδεύει το scratch, δ) κατασκευή μακέτας στην οποία θα τοποθετηθεί ο ανεμόμυλος και θα δείχνει πώς μπορεί να αξιοποιηθεί η ευρύτερη περιοχή των ανεμόμυλων ως χώρος αναψυχής – ψυχαγωγίας, ε) σύνθεση κειμένου στο οποίο θα αναλύονται λεπτομερώς οι ιδέες των μαθητών της τάξης.

Ακολούθως, συζητούνται στην ολομέλεια της τάξης οι λεπτομέρειες της πρότασης και ειδικότερα, η λειτουργία των αισθητήρων κλίσης και κίνησης, αλλά και ο τρόπος αξιοποίησης της περιοχής των ανεμόμυλων για λόγους αναψυχής. Οι τελικές αποφάσεις των μαθητών έχουν ως εξής: α) ως προς τη λειτουργία του ανεμόμυλου αποφασίστηκε ότι εκτός από τον ανεμόμυλο θα πρέπει να κατασκευαστεί ακριβώς δίπλα του ένα μικρό κτίριο στο οποίο θα υπάρχουν μπαταρίες, όπου θα αποθηκεύεται η ενέργεια που παράγεται, όταν ο ανεμόμυλος γυρίζει με τη δύναμη του ανέμου. Η αποθηκευμένη ενέργεια θα χρησιμοποιείται σε περίπτωση έλλειψης ανέμου, προκειμένου να ηλεκτροδοτούνται τα σχολικά κτίρια και οι δημόσιοι δρόμοι του κέντρου της Σαλαμίνας, β) ως προς τον αισθητήρα απόστασης αποφασίστηκε ότι αυτός θα ελέγχει τη φτερωτή του ανεμόμυλου προς αποφυγή ατυχημάτων, σε περίπτωση που κάποιος άνθρωπος πλησιάζει τον ανεμόμυλο σε απόσταση μικρότερη των 5 μέτρων, γ) ως προς τον αισθητήρα κλίσης θα χρησιμοποιείται από τον χειριστή του ανεμόμυλου, για να θέτει σε λειτουργία τις μπαταρίες, όταν δεν υπάρχει αέρας, δ) ως προς το χώρο αναψυχής αποφασίστηκε ότι θα φυτευτούν επιπλέον πεύκα, τα οποία ευδοκιμούν ιδιαίτερα στη Σαλαμίνα, θα δημιουργηθούν χώροι αναψυχής για παιδιά, μονοπάτια πεζοπορίας και μια μικρή λιμνούλα. 

Βάσει των παραπάνω αποφάσεων και των ενδιαφερόντων των μαθητών έγινε αναπροσαρμογή των ομάδων ως προς τον αριθμό και τα μέλη που τις απαρτίζουν. Έτσι, μία ομάδα των 3 μαθητών θα προσπαθούσε να φτιάξει το σενάριο / animation που θα συνοδεύει το scratch, μία ομάδα των 4 μαθητών θα ετοίμαζε τη μακέτα του ανεμόμυλου, μία ομάδα των 3 μαθητών θα συνέθετε το κείμενο στο οποίο θα ανέλυε λεπτομερώς την ιδέα της ενεργειακής αξιοποίησης των ανεμόμυλων, 2 μαθητές θα φωτογράφιζαν και θα βιντεοσκοπούσαν τους συμμαθητές τους κατά τη διάρκεια της εργασίας και τέλος μία ομάδα των 6 μαθητών θα ασχολούνταν αρχικά με την κατασκευή του ανεμόμυλου με τα τουβλάκια Lego και στη συνέχεια με τον προγραμματισμό των αισθητήρων και με τη διαδραστικότητα του ανεμόμυλου και του Scratch.