Σε αυτή τη φάση ο  καθηγητής έχει προετοιμάσει ένα παιχνίδι και για κάθε ομάδα ένα φάκελο με οδηγίες, τις οποίες δίνει στους εκπροσώπους. Τα παιχνίδια αυτά, όπως είπαμε, είναι παραλλαγές του αγωνιστικού προσανατολισμού γι' αυτό είναι απαραίτητη η κατασκευή ενός προχειρου χάρτη με την κάτοψη των χώρων που θα χρησιμοποιήσουμε.

Οι ομάδες ανοίγουν τους φακέλους και βλέπουν τα στοιχεία που περιέχουν και όπου υπάρχει απορία δίνεται εξήγηση.

Το παιχνίδι αυτό, επειδή θα λειτουργήσει σαν βάση για τα παιχνίδια που θα φτιάξουν μόνα τους τα παιδιά κατά την 3^η φάση, θα πρέπει να έχει όλες τις βασικές αρχές  που θέλουμε να υιοθετήσουν τα παιδιά στα δικά τους παιχνίδια στη συνέχεια.

Είναι σημαντικό  να κατανοήσουν πως δεν μπορούμε οπουδήποτε να κάνουμε οτιδήποτε και φυσικά δεν μπορούν όλοι να κάνουν τα πάντα. Ανάλογα με τα δεδομένα που έχουμε (χώρος, υλικά, άτομα, κλπ) και τους περιορισμούς (ηλικία, φύλο, καιρικές συνθήκες, επικίνδυνα σημεία, κλπ),  καταστρώνουμε  παιχνίδια που θα μας παρέχουν πρώτιστα ασφάλεια.

Ο καθηγητής λέει στα παιδιά ότι το παιχνίδι τους θα πρέπει να έχει όνομα, να έχει σκοπό, να μπορούμε να το περιγράψουμε με λίγα λόγια, να έχει κανόνες και πιθανόν ποινές. Κάθε ομάδα που φτιάχνει ένα παιχνίδι θα πρέπει να είναι σε θέση να το εξηγήσει εύκολα στις υπόλοιπες ομάδες παιδιών.

Δίνω ένα παράδειγμα τέτοιου πρότυπου παιχνιδιού για το παιχνίδι του δασκάλου:

Τίτλος: Το γρήγορο μάζεμα

Ο δάσκαλος τοποθετεί στο χώρο παιχνιδιού σημαίες με αύξοντα αριθμό (1-πλήθος των σημαιών) σε διάφορα σημεία και στη βάση κάθε σημαίας βάζει ένα κουβαδάκι με υλικά από τη φύση- όσα και τα παιδιά των ομάδων. Για παράδειγμα 20 παιδιά- 20 πετρούλες στη βάη κάθε σημαίας. Ο αριθμός των σημαιών μπορεί να ποικίλει ανάλογα με το χρόνο που διαθέτουμε, αλλά, για αρχή, 5 είναι αρκετές. Ο δάσκαλος καταστρώνει έναν χάρτη με τις θέσεις των σημαιών και τους αριθμούς τους, τον οποίο τυπώνει και μοιράζει στους αντιπροσώπους των ομάδων των παιδιών.

Στόχος του παιχνιδιού είναι να περάσουν όλα τα παιδιά κάθε ομάδας από όλες τις σημαίες στο λιγότερο χρόνο και να έχουν όλα από ένα στοιχείο της κάθε σημαίας στο σημείο τερματισμού. Ο χρόνος σταματά όταν όλα τα παιδια της ομάδας έχουν τοποθετήσει το υλικό που συνέλεξαν στο έδαφος του σημείου τερματισμού.

Σε αυτό το παιχνίδι  ξεκινούν μια-μια οι ομάδες και ο καλύτερος χρόνος κερδίζει.

Φυσικά η παραβίαση των κανόνων ή τα λάθη (πχ. λιγότερα μαζεμένα υλικά) κρίνονται από το δάσκαλο και χρεώνονται με 10'' ποινής ανά σφάλμα.

Ανάλογα με το χώρο και τα υλικά που έχουμε, αλλά και τις ικανότητες των παιδιών (μαθησιακές και φυσικές) μπορούμε στο παιχνίδι να προσθέσουμε δυσκολίες ώστε να καλλιεργούμε αρκετούς τύπους νοημοσύνης των μαθητών, όπως της λεκτικής, λογικομαθηματικής, σωματικής-κιναισθητικής, διαπροσωπικής, χωρικής και φυσιοκρατικής.

Ολοκληρώνοντας το παιχνίδι καλό είναι να υπάρξει συζήτηση μεταξυ των παιδιών και του καθηγητή για το τι τους άρεσε, τι  τους δυσκόλεψε, αν κάποια οδηγία δεν ήταν σαφής ή αν η πίστα του παιχνιδιού είχε κατά την γνώμη τους κάποια επικινδυνότητα, λάθη, κ.ά., ώστε τα παιδιά να νιώσουν πώς πάντα μπορούμε να βελτιώνουμε πράγματα (ακόμα κι αν αυτό το παιχνίδι το έφτιαξε ο καθηγητής!)  με την καλή συνεργασία.