Η τεχνική της στοχαστικής παρατήρησης του Perkins (1994) αφορά στην παρατήρηση ενός έργου τέχνης μέσα από τέσσερις διαδοχικές φάσεις όπου η κάθε μία ενεργοποιεί με διαφορετικό τρόπο τη δημιουργική και κριτική σκέψη του μαθητή. Στόχος της δραστηριότητας είναι η δημιουργική και κριτική προσέγγιση του ιστορικού γεγονότος: Το Κίνημα στο Γουδί μέσα από τέσσερις φάσεις παρατήρησης.
Εικόνα παρατήρησης: Κίνημα στο Γουδί, Αύγουστος 1909, λαϊκή εικόνα της εποχής, Ε.Λ.Ι.Α.

Στην πρώτη φάση ο/η μαθητής/τρια εργάζεται ατομικά και ανακαλύπτει (θέτει αρχικά ερωτήματα σχετικά με τα όσα παρατηρεί χωρίς να προβαίνει σε συμπεράσματα), διεισδύει στη λεπτομέρεια (εντοπίζονται τα ξεκάθαρα χαρακτηριστικά του καλλιτεχνικού έργου και επιστρατεύεται η κοινή λογική για την ερμηνεία και κατανόηση της κατάστασης που περιγράφεται), αναζητά χρήσιμες πληροφορίες που θα τον βοηθήσουν στην κατανόηση του έργου τέχνης, καταγράφει τα σημεία του έργου που θεωρεί σημαντικά, αποστασιοποιείται από το καλλιτεχνικό έργο και επανατοποθετείται απέναντι σε αυτό προσδιορίζοντας την ιδέα που κρύβει και τέλος το αντιμετωπίζει συνολικά εκφράζοντας ένα χείμαρρο ιδεών ή εντυπώσεων.

Οι μαθητές/τριες, στη φάση αυτή, ενεργοποιούν την ανοιχτή σκέψη που δεν ερμηνεύει αλλά επιχειρεί μια δημιουργική παρατήρηση λαμβάνοντας υπόψη ποικίλες παραμέτρους. Χωρίς να προχωρούν σε ερμηνείες παρατηρούν ακόμα καλύτερα, ανακαλύπτουν τις εκπλήξεις του έργου, διακρίνουν τους συμβολισμούς ενώ εντάσσουν το έργο στο χώρο και το χρόνο.

Η σκέψη, στη τρίτη φάση, μετατρέπεται σε αναλυτική. Ο παρατηρητής ανακαλύπτει αυτό που κρύβεται. ∆ιακρίνει όχι τι φαίνεται αλλά τι κρύβεται στο έργο τέχνης. Επιχειρεί δοµικές αλλαγές στο έργο τέχνης. Συγκρίνει το συγκεκριµένο έργο µε άλλα έργα της εποχής ή µε έργα που έχουν την ίδια θεµατολογία. Εντοπίζει οµοιότητες και διαφορές. Τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση του καλλιτέχνη και προσπαθεί να σκεφτεί πώς αυτός θα απέδιδε το ίδιο θέµα. Βρίσκει µέσα στο έργο τέχνης αποδείξεις για τους ισχυρισµούς του σχετικά µε
το µήνυµα που κρύβει το καλλιτεχνικό έργο και οδηγείτε σε συμπερασματικές κρίσεις.
Οι μαθητές/τριες δουλεύουν πρώτα σε ομάδες και μετά κάθε ομάδα παρουσιάζει τις ιδέες της στην ολομέλεια.

Στην τέταρτη φάση ενεργοποιείται η οργανωτική σκέψη των μαθητών/τριών οι οποίοι/ες καλούνται να συνδυάσουν, να συνθέσουν, να πάρουν αποφάσεις κατόπιν ελέγχου των δεδομένων, να προβούν σε ερμηνευτικές κρίσεις κατόπιν επιχειρηματολογίας. Το ζητούμενο είναι να έχουν απαντήσεις στις ερωτήσεις : Τι νοµίζεις ότι σου προσφέρει το συγκεκριµένο έργο τέχνης; Ποιος νοµίζεις ότι είναι ο λόγος ύπαρξής του;