Ως εκπαιδευτικό σενάριο χαρακτηρίζεται μια σειρά ενορχηστρωμένων δράσεων που εστιάζονται σε ένα ή περισσότερα γνωστικά αντικείμενα χρησιμοποιώντας τόσο “συμβατικά” εργαλεία όσο και εργαλεία “νέων τεχνολογιών”. Είναι ένα υπερσύνολο των σχολικών βιβλίων, των φύλλων εργασίας, του λογισμικού, των θεωριών μάθησης και των διδακτικών πρακτικών. (Αθανασιάδης, Σαλονικίδης & Σιμωτάς, 2010).

Το παρόν σενάριο αφορμάται από την ενότητα της Μελέτης Περιβάλλοντος “Μια επίσκεψη στο μουσείο” (Πλακίτση, Kοντογιάννη, Σπυράτου & Mανώλη, 2012), συνδυάζει την ενότητα των Εικαστικών “Πρόσωπα που μιλούν” (Zωγράφος, Mπέσσας & Mπέσσα, 2009) και υλοποιείται στο πλαίσιο της Ευέλικτης Ζώνης. Υποστηρίζει τη συνεργατική και μαθητοκεντρική μάθηση, προωθεί τις διερευνητικές και ανακαλυπτικές μεθόδους, κινητοποιεί τους μαθητές στη σχολική τάξη και προάγει τρόπους επικοινωνίας οι οποίοι ενσωματώνουν πολλαπλές αναπαραστάσεις, εικόνες, κείμενα, σύμβολα, νοητικούς χάρτες κ.ά.

Το σενάριο βασίζεται στη χρήση των ΤΠΕ οι οποίες ευνοούν τόσο την πρόσβαση των μαθητών σε τεράστιο απόθεμα πληροφοριών μέσω του Διαδικτύου, όσο και τη δημιουργία κοινοτήτων μάθησης (ιδιαίτερα μέσω των εφαρμογών web2.0), θεμελιώδους σημασίας για τη δημιουργία του σχολείου της Κοινωνίας της Γνώσης. Σημαντικοί παράγοντες για την παιδαγωγική αξιοποίηση των ΤΠΕ θεωρούνται το ενδιαφέρον τον μαθητών για τον υπολογιστή, το οποίο λειτουργεί ως κίνητρο μάθησης, η ενεργός συμμετοχή των μαθητών μέσω αλληλεπιδραστικών δραστηριοτήτων και το κατάλληλο λογισμικό. (Μικρόπουλος & Μπέλλου, 2010).

Τέλος, στην εποχή της εξάπλωσης του διαδικτύου και της ψηφιακής εικόνας πολλές φορές παρουσιάζεται η ανάγκη επεξεργασίας των φωτογραφιών μας. Ορισµένες φορές μάλιστα, θέλοντας να ξεφύγουµε τελείως από ορισµένους συµβατικούς κανόνες αισθητικής, επιθυµούµε να δηµιουργήσουµε µε την ψηφιακή παλέτα που µας προσφέρουν διάφορα εξειδικευµένα προγράµµατα, ένα δικό µας εικαστικό έργο, στο πλαίσιο της ανάγκης µας για εικαστική έκφραση ή και απλή ψυχαγωγία. Αυτού του είδους η παραγωγή-επεξεργασία εικαστικών έργων µε τη χρήση του Η/Υ σε συνδυασµό µε κατάλληλα λογισµικά δεν είναι κάτι νέο και αναφέρεται συχνά µε τον όρο ψηφιακή εικαστική (Μαρκατάτος, 2012). Η ψηφιακή εικαστική χρησιμοποιείται συχνά στην εκπαίδευση προκειμένου να εξοικειωθούν οι μαθητές εύκολα κι αβίαστα με βασικές αρχές των ΤΠΕ.