Ο/Η νηπιαγωγός  προτείνει να δοκιμάσουν να μετατρέψουν  τις  ζωγραφιές τους  σε ψηφιακή  ιστορία και να τη μοιραστούν με τα παιδιά του άλλου τμήματος. Θα τους προτείνουν μάλιστα να δώσουν ένα διαφορετικό τέλος. Θα διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να γίνουν αυτά.

Αφού πρώτα συγκεντρώσουν τις απαραίτητες πληροφορίες και υλικό, τα παιδιά χωρίζονται  σε ομάδες (κάθε ομάδα διεκπεραιώνει διαφορετική εργασία), κάθονται  μπροστά στους υπολογιστές και τους δείχνει πώς να σαρώνουν και να αποθηκεύουν τα έργα τους. Έτσι τα παιδιά:

1. Σαρώνουν τις ζωγραφιές τους.

2. Τις αποθηκεύουν.

3. Βρίσκουν στο διαδίκτυο άλλες εικόνες που θα χρειαστούν και μουσική που θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν. Τα      αποθηκεύουν και αυτά.

4. Ηχογραφούν την ιστορία και αποθηκεύουν το αρχείο ήχου.

5. Χρησιμοποιώντας το εργαλείο διαδραστικές παρουσιάσεις, εισάγουν όλα τα παραπάνω και δημιουργείται η ψηφιακή ιστορία.

 Τις σαρωμένες και αποθηκευμένες ζωγραφιές, εικόνες καθώς και ήχο, μπορούν, εναλλακτικά, να τις περάσουν σε ένα λογισμικό δημιουργίας ψηφιακών ιστοριών για να την κάνουν ταινία (στο Movie Maker, Photostory  ή σε οποιοδήποτε πρόγραμμα παραγωγής βίντεο). Αφού έχουν ενημερωθεί  για θέματα πνευματικών δικαιωμάτων, περνούν και τη μουσική που έχουν επιλέξει από το youtube για την ταινία τους (αναλυτικές οδηγίες και δραστηριότητες για τη δημιουργία ψηφιακής αφήγησης στο " Η ψηφιακή αφήγηση στο σχολείο"- Κοτρωνίδου- Τόζιου, 2011). 

Σε αυτή τη φάση πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο/η νηπιαγωγός και μέσα από τεχνικές, όπως επίδειξη, καθοδηγεί τα παιδιά.