Στην φάση αυτή μελετώνται οι βασικές έννοιες του θανάτου και πιο συγκεκριμένα η καθολικότητα, η μη αναστρεψιμότητα και η αιτιότητα.

Μελετάμε τους ζωντανούς οργανισμούς και παρατηρούμε την ωρίμανση, τη φθορά και τον θάνατό τους. Η διαδικασία αυτή μπορεί να παρατηρηθεί εύκολα στα φυτά, ενώ στην ειδική γωνία του νηπιαγωγείου μπορούμε να πειραματιστούμε με φυτά σε διαφορετικές συνθήκες και τις επιπτώσεις, που αυτές επιφέρουν (χωρίς νερό, χωρίς ήλιο κ.ο.κ.).

Με αφορμή διάφορα παιδικά βιβλία, όπως για παράδειγμα το παραμύθι «Αντίο Ποντικούλη», «Ο παππούς του Ρόκο» κ.ά., προσεγγίζεται ο κύκλος της ζωής των ζώων, των εντόμων και τέλος των ανθρώπων. Το θέμα αυτό προσεγγίζεται πολύ διασκεδαστικά με θεατρικές και εικαστικές δραστηριότητες, ιδιαιτέρως αν τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να μεταμορφωθούν στην θεατρική γωνιά.

Η μη αναστρεψιμότητα του θανάτου μπορεί να επισημανθεί μέσω πειραματικών δραστηριοτήτων, που παρουσιάζουν το ίδιο χαρακτηριστικό. Για παράδειγμα η μίξη των χρωμάτων στις τέμπερες και η δημιουργία νέων χρωμάτων ταυτόχρονα μας υπενθυμίζει τα χρώματα, αλλά και επισημαίνεται ότι δεν μπορούν να διαχωριστούν ξανά στα αρχικά.  

Σε όλες τις περιπτώσεις θεωρείται αναγκαίο να επισημαίνεται ότι κανείς δεν έχει την ευθύνη για έναν θάνατο και τα ίδια τα παιδιά δεν θα μπορούσαν με το να είναι καλύτερα ή με οποιαδήποτε άλλη πράξη να τον είχαν αποτρέψει. Το γεγονός αυτό θεωρείται σημαντικό, καθώς συχνά τα παιδιά θεωρούν ότι είναι υπεύθυνα για την απώλεια και βασανίζονται από ενοχές.