Με δεδομένο ότι τα συναισθήματα είναι ήδη γνωστά στα παιδιά από προηγούμενες δραστηριότητες, μπορούμε να προσεγγίσουμε το πώς νιώθουμε για την συγκεκριμένη απώλεια, που μας απασχολεί. Εικαστικά είναι δυνατό να απεικονίσουμε τα διάφορα συναισθήματά μας με διαφορετικά χρώματα και έτσι να διαπιστώσουμε και την διαφορετική αναλογία του εκάστοτε συναισθήματος, αλλά και τα διαφορετικά συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει το ίδιο ακριβώς γεγονός σε διαφορετικά άτομα.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να ενισχυθεί η ελευθερία των παιδιών να διατυπώνουν χωρίς φόβο και ντροπή τις ερωτήσεις τους σχετικά με την απώλεια και τον θάνατο, αλλά και να διατυπώνουν και να συμφωνούν με τους υπολοίπους για τους τρόπους με τους οποίους θα διατηρήσουν ζωντανές τις αναμνήσεις τους. Χαρακτηριστικά αναφέρονται η ύπαρξη ενός κουτιού αναμνήσεων, όπου το παιδί θα μπορεί να φυλάει όλα όσα του θυμίζουν το άτομο που πέθανε, αλλά και την εικαστική αναπαράσταση των χαρούμενων αναμνήσεων κ.ο.κ.

Επιπλέον επισημαίνονται όλες εκείνες οι διαδικασίες, οι οποίες κάνουν το παιδί να αισθάνεται καλύτερα, όταν το πένθος είναι δύσκολα ανεκτό για το ίδιο. Η κατασκευή μίας ασπίδας με χαρούμενες σκέψεις, αλλά και με άτομα και πράγματα, τα οποία μας κάνουν να αισθανόμαστε δυνατοί, ασφαλείς ή/και χαρούμενοι αποτελεί μία ενδεικτική δραστηριότητα. Ταυτόχρονα επισημαίνεται ότι πάντα θα πρέπει να απευθύνεται σε άτομα εμπιστοσύνης (γονείς, δασκάλα, φίλοι) όταν χρειάζεται να μοιραστεί τις σκέψεις και τους φόβους ή τις στεναχώριες του, χωρίς ντροπή και αναστολές.