Στο σημερινό σύγχρονο και διαρκώς αναπτυσσόμενο κόσμο το διαδίκτυο λογίζεται πλέον ως ένα σημαντικό εργαλείο για την καθημερινή εργασία των ανθρώπων και ειδικά η αξιοποίησή του στην εκπαιδευτική διαδικασία ως μια πολύτιμη πηγή και μορφή μάθησης, συνεργασίας, διερεύνησης και επικοινωνίας τόσο για τους μαθητές όσο και τους δασκάλους. Όμως η εποικοδομητική διαχείριση του τεράστιου όγκου των  πληροφοριών που παρέχεται καθώς και η προώθηση της γνώσης και των δεξιοτήτων των μαθητών μέσα από την ορθή και αποτελεσματική χρήση του μέσου είναι πρακτικά αναποτελεσματική χωρίς την υιοθέτηση συγκεκριμένης διδακτικής μεθόδου καθώς και χρήσης ειδικών εργαλείων, που επιτρέπουν την έρευνα και τον εντοπισμό των επιθυμητών και αξιόπιστων γνωστικών στοιχείων για την μάθηση.  Επιπλέον η χρήση πηγών και πληροφοριών που προστατεύονται από κάποιου είδους πνευματικά δικαιώματα θα πρέπει να επισημανθεί στη διδασκαλία ώστε οι μαθητές να αναφέρουν σε κάθε περίπτωση την πηγή της πληροφορίας που χρησιμοποίησαν. Στα θέματα αυτά αρκετές έρευνες τόνισαν ότι η «δημιουργικότητα» στη σχέση των παιδιών όχι απλώς με το Διαδίκτυο αλλά γενικότερα με τις Νέες Τεχνολογίες  δεν έχει σχέση μόνο με την τεχνική τους εξοικείωση, αλλά και την ικανότητά τους να τα αντιμετωπίζουν με προβληματισμό και κριτική σκέψη. Ένα τέτοιο επίτευγμα ξεπερνά ασφαλώς την απλή διδασκαλία και εξοικείωση με τις ΤΠΕ και έχει να κάνει με το πώς λειτουργεί το σύνολο της η μάθηση στη χώρα και στην κοινωνία.

Βιβλιογραφία

Ασλανίδου Σ., Οικονόμου Α. (2006), Nέoι και διαδίκτυο: χρήση και πρακτικές στο σχολείο, 5ο Συνέδριο ΕΤΠΕ.

Καράμηνας, Ι., (2001), Ο ρόλος του δασκάλου στην κοινωνία της πληροφορίας», περ. Τα Εκπαιδευτικά, τ. 59-60, Αθήνα .

Μακράκης, Β., (2000), Υπερμέσα στην εκπαίδευση, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα.

Χρήστου, Χ., (2000), Εκπαίδευση και υπολογιστική τεχνολογία: Μια σχέση συμφωνίας και συμφιλίωσης, Εφημ. Τα Νέα, 25/10/2000.Χρονοπούλου, Α.- Γιανόπουλος, Κ., «Διαδίκτυο και διδακτική: Ο Η/Υ στη διδασκαλία», περ. Σύγχρονη Εκπαίδευση, τ. 115, Αθήνα.