Στην οθόνη του υπολογιστή τα νήπια παρατηρούν εικόνες διαφόρων παιδιών και συζητούν την πιθανή συναισθηματική τους κατάσταση με αφετηρία την ερώτηση: "Πώς νομίζετε ότι αισθάνεται το παιδί στη φωτογραφία;". Σε αυτό το στάδιο δίνεται χρόνος στα παιδιά να εκφράσουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους, ενθαρρύνονται να διαφωνήσουν δημιουργικά επιχειρηματολογώντας για να τεκμηριώσουν την άποψή τους με την αξιοποίηση μίας από τις ρουτίνες σκέψης που προτείνονται από την ομάδα Project Zero του Πανεπιστημίου Harvard, η οποία ονομάζεται "What makes you say that?" (Τί σε κάνει να το λες αυτό;). Αμέσως μετά καλούνται να εστιάσουν στα χαρακτηριστικά του προσώπου π.χ. το σχήμα των ματιών, την ύπαρξη ή απουσία χαμόγελου κ.ο.κ. και με  κατάλληλες ερωτήσεις όπως "Τι σχήμα έχει το στόμα του;" "Πώς είναι τα φρύδια του;" κλπ.να κατανοήσουν με ποιο τρόπο το κάθε συναίσθημα επηρεάζει το πρόσωπό μας.  Τέλος, τα νήπια προτρέπονται να 'μπουν' στο μυαλό των εικονιζόμενων και να τους δώσουν φωνή κάνοντας τη σκέψη τους ορατή σύμφωνα με τις αρχές του Visible Thinking όπως διατυπώθηκαν από την ομάδα Project Zero: θα μπορούσαν να συμπληρώσουν το συννεφάκι σκέψης π.χ. λέγοντας "Είμαι χαρούμενος γιατί παίζω με τους φίλους μου" ή "Είμαι λυπημένη γιατί τελείωσε το παραμύθι" κ.ο.κ. ουσιαστικά αποδίδοντας προσωπικές εμπειρίες στους εικονιζόμενους. Τέλος, τα παιδιά μπορούν να συμπληρώσουν κατ' επιλογή κάποιο φύλλο εργασίας όπου θα εκφράζουν αμιγώς προσωπικά τους συναισθήματα.